Met een aantal zondagsroeiers en aangevuld met 2 oudleden zijn we op zaterdag 28 juni op pad gegaan naar Leiden. Op een zonovergoten dag trotseerden we met twee wherry’s van Roeivereniging Rijnland een stevige wind (4 a 5) voor een indrukwekkende tocht van 28 kilometer in het spoor van de Geuzen.

Dat betekende wel dat we ’s ochtends al vroeg op pad moesten richting Leiden; met een stopje in Rosmalen om Henk nog even op te halen. We waren mooi op tijd bij Roeivereniging Rijnland; een grote vereniging van ruim 500 leden waar 80% recreatief roeit. We zaten nog maar net aan de koffie of we mochten niet één maar zelfs twee oud-leden van AROSSbegroeten. Ellen was natuurlijk gepland, die zou samen met ons in de boot stappen, maar ook Caré was er (en net zo verbaasd ons te zien).

Het intropraatje begon met een stukje geschiedenis: de Geuzen, het ontzet van Leiden, haring en brood, en zelfs de Mookerheide kwam nog langs. Vervolgens volgden nog uitgebreide roei-instructies. Op de Weipoortsevliet, vaarwater wat normaal niet toegankelijk is voor roeiboten, zouden we op een afstand van 3,5 km 16 bruggen kruisen die speciaal voor ons geopend zouden worden. Ook lag het fabrieksterrein van Heineken op onze route, een complex waar we roeiend doorheen moesten met een absoluut stopverbod! In onze boot was dat geen probleem omdat er blijkbaar weinig liefhebbers zijn van dit biermerk

De route bood een prachtige mix van schilderachtige grachten, het Groene Hart met open plassen en groene oevers. Op de ophaalbruggen in de Weipoortsevliet stonden leden van Roeivereniging Rijnland ons op te wachten. Alle boten moesten in colonne door dit routedeel, wat een bijzonder gezicht gaf. De begeleiding en verzorging onderweg waren uitstekend geregeld: een korte pauze op een schaduwrijke plek was meer dan welkom om even op adem te komen en bij te tanken.

De omstandigheden — hoge temperaturen en een flinke wind — maakten het geen gemakkelijke opgave. De vele plezierboten op het water, aangetrokken door het zomerse weer, vroegen extra oplettendheid en behendigheid van de stuur: niet elke schipper kent immers de vaarregels. Toch bleef de sfeer ontspannen en gemoedelijk, met teamwork als sleutel tot succes.

Na de laatste halen op de Vliet keerden we met de boten moe maar voldaan terug naar het vlot van Rijnland, waar nog haring met uitjes en een driegangendiner (en Caré) op ons wachtte.

Team Anita, Bert-Jan, Ellen, Frans, Henk, Margot, Nicole, Roger